Narito naman ang mga naging karanasan ng mga bloggero't bloggera na matiyagang nakisama, taos-pusong nakiisa, at all-out na nakisaya sa lahat ng nakaraang pagsabak ng BMIM.
Maaaring panandalian lamang ang oras na ibinabahagi sa bawat bata subalit mananatili sa puso nila na may mga tao palang isinasama sila sa kanilang pangarap. Magmamarka 'yon hindi sa tiyan na nabusog, hindi din sa damit na ipansuot, doon sa nagpapadaloy ng dugo...sa puso.
Sa grupong ito, nagtatagpo ang isang adhikain. Ang maging kabalikat ng mga batang Pilipino.
Hindi ko inaasahan na makakasama ang isang supladong katulad ko sa sabak ng BMIM. Ako kasi ang tipo na nahihirapang makisama. Isa pay ang gagawing pagtulong at pagbibigay ng kasiyahan sa mga bata dahil nga maiksi ang aking pasensya. Ganunpaman, sumama pa rin ako at yun ang tamang desisyon na ginawa ko. Napakasarap pala sa pakiramdam na makapagpasaya ng ibang tao kahit sa maliit na paraan. Ang mga ngiti ng mga paslit at ng kanilang mga magulang ay sapat na para mapawi ang pagod mula mahaba-habang byahe. Mas maganda pala ang magabot mismo ng tulong personal kaysa magabot lamang ng donasyon online. Itong BMIM ang unang may kabuluhang event na aking napuntahan at dahil dito akoy natutong magbahagi ng mga biyayang aking natatanggap. Salamat BMIM
Nung una akong sumama sa sabak ng BMIM, wala akong dalang kahit ano maliban sa sarili ko. Inisip ko nga na nakakahiya dahil wala man lang akong naiabot na donasyon sa halaga ng pera o gamit na pwedeng magpangiti sa mga bata. Gayunpaman, doon ko napagtanto na hindi lang mga tangible things ang pwedeng maibigay ng isang tao kung gusto n'yang tumulong. Kaakibat ng mga bagay na ito ang oras, effort at ang puso at isip na bukas sa pagtulong. Ang BMIM ang s'yang naging katuwang ko para makatulong sa mga bata sa abot ng aking makakaya. Hatid ng grupo ay ngiti at pag-asa. Ang mga bata naman ay nagbibigay sa grupo ng saya at priceless experience. Iba talaga yung feeling sa mga sandaling nag-aabot kayo ng damit sa mga bulilit na sinusuklian nila ng ngiting abot tenga at pasasalamat.
Isang beses naglalakad ako sa aming lugar ng biglang makasalubong ko ang dalawang batang suot-suot ang tshirts nila Kuya Jesse at Pablo. Napahinto ako, hindi ko alam kung paano i-explain sa sarili ko ang kasiyahan na nararamdaman ko. Basta. Parang love na mahirap i-explain ansabe? Hehe. Ayun siguro yung unique sa way ng pagtulong ng grupo. Pero napakasaya talaga dahil hindi natatapos sa sabak ang tulong na naiparating ng BMIM.
masarap sa pakiramdam 'yung pagkakaisa at camaraderie ng lahat ng mga gustong makilahok sa bawat pagsabak.. fulfillment din 'yung mga ngiti, ligaya, at walang humpay na pasasalamat ng mga bata.. kahit sa maliit na bagay lang.. ang importante, alam kong kahit papaano, hindi nila malilimutan ang kahalagahan ng pagtulong sa kapwa.. paalala na rin 'yun sa ilan na kailangan din nating maging mapagmalasakit..
Sa una, masasabi kong sumama ako sa BMIM para magkaroon ng maraming kakilala, magkaroon ng mas maraming kaibigan. Pero nung oras na sumabak na, hindi mo na maipaliwanag yung mararamdaman mo. Masaya. Sobrang gaan sa pakiramdam na makatulong sa kapwa kahit sa maliit na paraan. Walang kapantay yung mga ngiting pinapakita ng mga bata, mga ngiting hindi mababayaran ng kahit anong salapi. Dito ko na-realize na ang sarap sarap tumulong, kahit hindi ka mayaman, kahit kapos ka rin sa pera. Makikita mong ang swerte swerte mo sa buhay dahil hindi mo naranasan ang nararanasan ng mga batang tinutulungan ng BMIM. Ito siguro yung experience ko na iti-treasure ko habangbuhay. Ito yung experience na pwede mong ipagmalaki sa kahit sinuman. Salamat BMIM. :)
Masaya sumama sa mga sabak ng BMIM. Hindi mo lamang natutulungan at napapasaya ang mga bata kundi pati ang sarili mo. Mayroon kasing sense of fulfillment, gaan sa loob na parang naglalakad ka sa langit at kasiyahang di maaabot ng kung ano man kapag tumulong ka sa kapwa mong may pangangailangan. :-)
nagpapasalamat ako at natagpuan ang adbokasyang ito na magpasaya ng mga kapuspalad na bata. humahanga ako sa mga taong nagpapakahirap na ihanda at gawin ang bawat sabak. sa kahit anong paraan na alam ko, itutuloy ko ang pagsuporta sa gawaing ito.
Ano lang naman ang konting palaro, pagpila para sa pagkain, tshirt at ilan pang mga kagamitan, para sa mga bata? Paglaki nila, maaaring may mga makakaalala ng mga istoryang naibahagi sa kanila, o yung mga suntukan on the side na nagaganap sa mga palaro; maaaring may makalimot lang din ng lahat ng ito. Tuwing makikita nila yung mga tshirt na ibinigay sa kanila, maaaring ang tanging masabi lang din ng mga bagets eh, "Ah, yan? Nakuha ko dun sa isang nagpa-party minsan!" at tanging iyon lamang.
Pero patuloy akong sumasama at sumusuporta sa Sabak tuwing kaya at tuwing may oras sa kabila ng lahat ng ito.
Tawagin niyo na akong gahaman, pero yung paminsan-minsang makaani ng ngiti mula sa mga estranghero at whoever na mga bagets, mahila yung damit ko pag gusto pa nilang magpadagdag ng pagkain, ang parati kong binabalikan. Kasi makalimutan man nila lahat iyon, matatandaan ko namang nagkaroon ako ng silbi at nakapagpasaya ako sa iilang mga oras na sumali ako sa Sabak.
Astig to. Unang sama ko dito medyo kabado ako kasi si jhengpots lang naman kilala ko dito, pero nung nakita ko na ang grupo na bumubuo ng BMIM ok naman pala at hindi snob ^_^ napaka friendly at makukulit. First time ko sumama sa outreach program at masaya ako na sa BMIM ang pers time ko.. medyo masakit at mahirap talaga sa una(kasi nag bitbit ako ng kahon ng pansit). pers time eh hehe.. pero nung nakita ko na mga bata at nag games na sulit na sulit ang pagod at puyat! yung ngiti ng mga bata at halakhak wlang katumbas. tapos yung pasasalamat sa amin ng mga magulang nila nakaka overwhelm.
Thanks to BMIM sa ganitong experience.. habang free ang sched ko sa mga sabak sasama at sasama ako hehe ^_^
namimiss ko na kayo. Totoo yun, ngunit hindi magtagpo ang mga oras natin. Ilang sabak na ang hindi ko napuntahan. Maraming ngiti at tawanan akong napalampas. Ngayong sabak na ito... sisikapin kong makapunta (cross finger)... ehe...
nung una palang, gustong gusto ko na sumama sa BMIM ang kaso hindi ko alam kung papaano, buti nalang may isa akong nakilala sa isang meet up na isa sya sa mga pioneer ng grupo nato at ayun nga sa ikatlo nilang sabak, ako'y nakasama na..hanggang sa umabot ng anniversary sabak na akala ko hindi na ko makakapunta.
ang sarap pala talaga sa pakiramdam na alam mo sa sarili mo na nakatulong ka kahit papaano sa mga batang kapos..masarap din sa pakiramdam na nakapag bibigay ka ng saya sa ibang tao..
salamat sa grupo sa na to sa pag bibigay sakin ng opportunity na maksama at makatulong din sa kapwa.. hanggang sa mga susunod na sabak pa.. :))
Simula nang nainvolve ako sa kids' summer camps sa church namin, naging trip ko na talagang tumulong sa mga bagets. Kaso medyo every summer lang yun. Once a year lang. Medyo malumbay. Pero fun din naman. Tas nung nainvite ako sa group na to mga year 2011, medyo nakaramdam ako ng lukso ng dugo kayt wala naman akong dugo. Duh. Tapos ayun, dahil medyo may gift daw ako ng kapal ng mukha at leadership, umepal ako sa grupong to at inassign ko ang sarili ko bilang sexitari. Charot. Tagasulat. Yun nga. Medyo competitive pa ko nito sa buhay. Nung una akala ko hindi magiging successful yung unang sabak kasi ako nagsuggest ng lugar tas medyo fail kasi walang tao. Tas nagulat na lang ako, habang lumilipas ang panahon na.. "Aba, nakakarami na pala kami." Yung dating pito lang, ngayon labing pito na, dalawampu't pito na at dumadami pa. Yung suporta, yung manpower and everything. Nakakaoverwhelm lang talaga. Lalo na nung anniversary, hindi ko inexpect na dadami yung moments na masaya, fun, memorable at kung ano pa tawag nyo sa bonding na ganun.
Well, sa madaling salita, SUPER MASAYA AKO AND IT IS MY PLEASURE TO BE PART OF THIS GROUP. Buti na lang talaga pinansin ko kayo. JOKE. Hahahaha.
Looking forward to seeing this group grow bigger and bigger, helping more and more number of kids di lang around the metro but everywhere sa Pinas. Naks. Hehe. Yun lang. I thank you, bow! ^_^
Marami na akong narinig na magagandang testimonya tungkol sa inyong mga paunang sabak. Noon pa man, bilib na ako sa layunin ng grupong magbigay ngiti sa mga paslit ng ilang komunidad... Hindi man naging bahagi ng unang anim na proyekto, naging lihim na tagahanga naman ako nang mabasa ang ilang mga dokumentadong kwento.
Last Saturday, July 20, 2013, maliban sa pagbibigay-mukha sa mga idolong blogero ng BMIM, nagkaroon ako ng pagkakataong maging kabahagi ng aktwal na sabak. Da best!
Ang saya! Maliban sa kinakitaang kasanayan ng lahat, ramdam ko na hindi mo nga kakasawaan ang isang gawaing nakakapagpataba ng puso... Sa katunayan, nakaka-adik!!!
Marami pa akong gustong sabihin pero flooding na. Basta, kaisa niyo ko! Okay?
Galing niyo! Astig! Long Live BMIM!!! Mabuhay kayong lahat!!!
Saludo ako sa layunin ng BMIM. Walang duda, walang pag-aalinlangan.
Para sa mga bata, mga munting ngiti at panakanakang kaguluhan, para sa kasiyahan at sa kung anumang dulot na maaaring ibahagi sa alaala at sa musmos na isipan. Malaking bagay na nabigyang pag-asa sa simpleng paraan. Ang mabihisan ang mga paslit, matutong makinig at sumunod sa alituntunin, makibagay, makilaro, makipaghuntahan sa mga batang malayo pa ang mararating sa buhay, makapag-handog ng pantawid gutom, mapataba ang puso nila sa mga gamit pang-eskwela. Marami pang simpleng dahilan na malaki ang maiaambag sa batang nangangarap. Patuloy lang ang sabak.
Sabi nga, tatak-BMIM na ang ganung estilo - medyo magulo, nagkakagulo - sa totoo lang, naguluhan ako. Unang sampa ko pa lang naman sa sabak na ito bagamat nakikibahagi na ako sa mga nauna pa. Magulo pero may pagkakaisa. Kuha mo? May panghihinayang lang na hindi ko lubusang nakilala ang mga bumubuo ng BMIM, may pagkakataon pa naman na makadaupang-palad ko kayo sa susunod pang sabak, kung papalaring makauwi muli.
Humahaba na, saka na ang iba pang nais kong ibahagi. Medyo nahiya lang akong makihalubilo. Haha! Pero yun na nga, ang importante ay mahalaga. Lumalaki na ang samahan ninyo. Sana'y lumawig pa ng husto. Tanging taga-masid lamang ako sa ika-pitong sabak, sa susunod ako naman ang makikigulo sa mga paslit at ang manggugulo sa mga blogista. LOL
Ipagpatuloy nyo yan, kabalikat, kaisa, sasama ako san man kayo makarating. Sabak lang ng sabak! :)
.jpg)
Maaaring panandalian lamang ang oras na ibinabahagi sa bawat bata subalit mananatili sa puso nila na may mga tao palang isinasama sila sa kanilang pangarap. Magmamarka 'yon hindi sa tiyan na nabusog, hindi din sa damit na ipansuot, doon sa nagpapadaloy ng dugo...sa puso.
ReplyDeleteSa grupong ito, nagtatagpo ang isang adhikain. Ang maging kabalikat ng mga batang Pilipino.
Babawi. Babawi. Pagbigyi muna :)
Hindi ko inaasahan na makakasama ang isang supladong katulad ko sa sabak ng BMIM. Ako kasi ang tipo na nahihirapang makisama. Isa pay ang gagawing pagtulong at pagbibigay ng kasiyahan sa mga bata dahil nga maiksi ang aking pasensya. Ganunpaman, sumama pa rin ako at yun ang tamang desisyon na ginawa ko. Napakasarap pala sa pakiramdam na makapagpasaya ng ibang tao kahit sa maliit na paraan. Ang mga ngiti ng mga paslit at ng kanilang mga magulang ay sapat na para mapawi ang pagod mula mahaba-habang byahe. Mas maganda pala ang magabot mismo ng tulong personal kaysa magabot lamang ng donasyon online. Itong BMIM ang unang may kabuluhang event na aking napuntahan at dahil dito akoy natutong magbahagi ng mga biyayang aking natatanggap. Salamat BMIM
ReplyDeleteNung una akong sumama sa sabak ng BMIM, wala akong dalang kahit ano maliban sa sarili ko. Inisip ko nga na nakakahiya dahil wala man lang akong naiabot na donasyon sa halaga ng pera o gamit na pwedeng magpangiti sa mga bata. Gayunpaman, doon ko napagtanto na hindi lang mga tangible things ang pwedeng maibigay ng isang tao kung gusto n'yang tumulong. Kaakibat ng mga bagay na ito ang oras, effort at ang puso at isip na bukas sa pagtulong. Ang BMIM ang s'yang naging katuwang ko para makatulong sa mga bata sa abot ng aking makakaya. Hatid ng grupo ay ngiti at pag-asa. Ang mga bata naman ay nagbibigay sa grupo ng saya at priceless experience. Iba talaga yung feeling sa mga sandaling nag-aabot kayo ng damit sa mga bulilit na sinusuklian nila ng ngiting abot tenga at pasasalamat.
ReplyDeleteIsang beses naglalakad ako sa aming lugar ng biglang makasalubong ko ang dalawang batang suot-suot ang tshirts nila Kuya Jesse at Pablo. Napahinto ako, hindi ko alam kung paano i-explain sa sarili ko ang kasiyahan na nararamdaman ko. Basta. Parang love na mahirap i-explain ansabe? Hehe. Ayun siguro yung unique sa way ng pagtulong ng grupo. Pero napakasaya talaga dahil hindi natatapos sa sabak ang tulong na naiparating ng BMIM.
masarap sa pakiramdam 'yung pagkakaisa at camaraderie ng lahat ng mga gustong makilahok sa bawat pagsabak.. fulfillment din 'yung mga ngiti, ligaya, at walang humpay na pasasalamat ng mga bata.. kahit sa maliit na bagay lang.. ang importante, alam kong kahit papaano, hindi nila malilimutan ang kahalagahan ng pagtulong sa kapwa.. paalala na rin 'yun sa ilan na kailangan din nating maging mapagmalasakit..
ReplyDeleteSa una, masasabi kong sumama ako sa BMIM para magkaroon ng maraming kakilala, magkaroon ng mas maraming kaibigan. Pero nung oras na sumabak na, hindi mo na maipaliwanag yung mararamdaman mo. Masaya. Sobrang gaan sa pakiramdam na makatulong sa kapwa kahit sa maliit na paraan. Walang kapantay yung mga ngiting pinapakita ng mga bata, mga ngiting hindi mababayaran ng kahit anong salapi. Dito ko na-realize na ang sarap sarap tumulong, kahit hindi ka mayaman, kahit kapos ka rin sa pera. Makikita mong ang swerte swerte mo sa buhay dahil hindi mo naranasan ang nararanasan ng mga batang tinutulungan ng BMIM. Ito siguro yung experience ko na iti-treasure ko habangbuhay. Ito yung experience na pwede mong ipagmalaki sa kahit sinuman. Salamat BMIM. :)
ReplyDeleteSana dumating din yung araw na makasama ako dito, at saludo po ako sa inyo mga bumubuo ng BMIM!
ReplyDeleteMasaya sumama sa mga sabak ng BMIM. Hindi mo lamang natutulungan at napapasaya ang mga bata kundi pati ang sarili mo. Mayroon kasing sense of fulfillment, gaan sa loob na parang naglalakad ka sa langit at kasiyahang di maaabot ng kung ano man kapag tumulong ka sa kapwa mong may pangangailangan. :-)
ReplyDeleteCheers! To more sabaks to come!
nagpapasalamat ako at natagpuan ang adbokasyang ito na magpasaya ng mga kapuspalad na bata. humahanga ako sa mga taong nagpapakahirap na ihanda at gawin ang bawat sabak. sa kahit anong paraan na alam ko, itutuloy ko ang pagsuporta sa gawaing ito.
ReplyDeleteAno lang naman ang konting palaro, pagpila para sa pagkain, tshirt at ilan pang mga kagamitan, para sa mga bata? Paglaki nila, maaaring may mga makakaalala ng mga istoryang naibahagi sa kanila, o yung mga suntukan on the side na nagaganap sa mga palaro; maaaring may makalimot lang din ng lahat ng ito. Tuwing makikita nila yung mga tshirt na ibinigay sa kanila, maaaring ang tanging masabi lang din ng mga bagets eh, "Ah, yan? Nakuha ko dun sa isang nagpa-party minsan!" at tanging iyon lamang.
ReplyDeletePero patuloy akong sumasama at sumusuporta sa Sabak tuwing kaya at tuwing may oras sa kabila ng lahat ng ito.
Tawagin niyo na akong gahaman, pero yung paminsan-minsang makaani ng ngiti mula sa mga estranghero at whoever na mga bagets, mahila yung damit ko pag gusto pa nilang magpadagdag ng pagkain, ang parati kong binabalikan. Kasi makalimutan man nila lahat iyon, matatandaan ko namang nagkaroon ako ng silbi at nakapagpasaya ako sa iilang mga oras na sumali ako sa Sabak.
Astig to. Unang sama ko dito medyo kabado ako kasi si jhengpots lang naman kilala ko dito, pero nung nakita ko na ang grupo na bumubuo ng BMIM ok naman pala at hindi snob ^_^ napaka friendly at makukulit. First time ko sumama sa outreach program at masaya ako na sa BMIM ang pers time ko.. medyo masakit at mahirap talaga sa una(kasi nag bitbit ako ng kahon ng pansit). pers time eh hehe.. pero nung nakita ko na mga bata at nag games na sulit na sulit ang pagod at puyat! yung ngiti ng mga bata at halakhak wlang katumbas. tapos yung pasasalamat sa amin ng mga magulang nila nakaka overwhelm.
ReplyDeleteThanks to BMIM sa ganitong experience.. habang free ang sched ko sa mga sabak sasama at sasama ako hehe ^_^
namimiss ko na kayo. Totoo yun, ngunit hindi magtagpo ang mga oras natin. Ilang sabak na ang hindi ko napuntahan. Maraming ngiti at tawanan akong napalampas. Ngayong sabak na ito... sisikapin kong makapunta (cross finger)... ehe...
ReplyDeletenung una palang, gustong gusto ko na sumama sa BMIM ang kaso hindi ko alam kung papaano, buti nalang may isa akong nakilala sa isang meet up na isa sya sa mga pioneer ng grupo nato at ayun nga sa ikatlo nilang sabak, ako'y nakasama na..hanggang sa umabot ng anniversary sabak na akala ko hindi na ko makakapunta.
ReplyDeleteang sarap pala talaga sa pakiramdam na alam mo sa sarili mo na nakatulong ka kahit papaano sa mga batang kapos..masarap din sa pakiramdam na nakapag bibigay ka ng saya sa ibang tao..
salamat sa grupo sa na to sa pag bibigay sakin ng opportunity na maksama at makatulong din sa kapwa.. hanggang sa mga susunod na sabak pa.. :))
"I found a place in BMIM."
ReplyDeleteSimula nang nainvolve ako sa kids' summer camps sa church namin, naging trip ko na talagang tumulong sa mga bagets. Kaso medyo every summer lang yun. Once a year lang. Medyo malumbay. Pero fun din naman. Tas nung nainvite ako sa group na to mga year 2011, medyo nakaramdam ako ng lukso ng dugo kayt wala naman akong dugo. Duh. Tapos ayun, dahil medyo may gift daw ako ng kapal ng mukha at leadership, umepal ako sa grupong to at inassign ko ang sarili ko bilang sexitari. Charot. Tagasulat. Yun nga. Medyo competitive pa ko nito sa buhay. Nung una akala ko hindi magiging successful yung unang sabak kasi ako nagsuggest ng lugar tas medyo fail kasi walang tao. Tas nagulat na lang ako, habang lumilipas ang panahon na.. "Aba, nakakarami na pala kami." Yung dating pito lang, ngayon labing pito na, dalawampu't pito na at dumadami pa. Yung suporta, yung manpower and everything. Nakakaoverwhelm lang talaga. Lalo na nung anniversary, hindi ko inexpect na dadami yung moments na masaya, fun, memorable at kung ano pa tawag nyo sa bonding na ganun.
Well, sa madaling salita, SUPER MASAYA AKO AND IT IS MY PLEASURE TO BE PART OF THIS GROUP. Buti na lang talaga pinansin ko kayo. JOKE. Hahahaha.
Looking forward to seeing this group grow bigger and bigger, helping more and more number of kids di lang around the metro but everywhere sa Pinas. Naks. Hehe. Yun lang. I thank you, bow! ^_^
PARA SA MGA KIDAKS!! <3
Marami na akong narinig na magagandang testimonya tungkol sa inyong mga paunang sabak. Noon pa man, bilib na ako sa layunin ng grupong magbigay ngiti sa mga paslit ng ilang komunidad... Hindi man naging bahagi ng unang anim na proyekto, naging lihim na tagahanga naman ako nang mabasa ang ilang mga dokumentadong kwento.
ReplyDeleteLast Saturday, July 20, 2013, maliban sa pagbibigay-mukha sa mga idolong blogero ng BMIM, nagkaroon ako ng pagkakataong maging kabahagi ng aktwal na sabak. Da best!
Ang saya! Maliban sa kinakitaang kasanayan ng lahat, ramdam ko na hindi mo nga kakasawaan ang isang gawaing nakakapagpataba ng puso... Sa katunayan, nakaka-adik!!!
Marami pa akong gustong sabihin pero flooding na. Basta, kaisa niyo ko! Okay?
Galing niyo! Astig! Long Live BMIM!!! Mabuhay kayong lahat!!!
Saludo ako sa layunin ng BMIM. Walang duda, walang pag-aalinlangan.
ReplyDeletePara sa mga bata, mga munting ngiti at panakanakang kaguluhan, para sa kasiyahan at sa kung anumang dulot na maaaring ibahagi sa alaala at sa musmos na isipan. Malaking bagay na nabigyang pag-asa sa simpleng paraan. Ang mabihisan ang mga paslit, matutong makinig at sumunod sa alituntunin, makibagay, makilaro, makipaghuntahan sa mga batang malayo pa ang mararating sa buhay, makapag-handog ng pantawid gutom, mapataba ang puso nila sa mga gamit pang-eskwela. Marami pang simpleng dahilan na malaki ang maiaambag sa batang nangangarap. Patuloy lang ang sabak.
Sabi nga, tatak-BMIM na ang ganung estilo - medyo magulo, nagkakagulo - sa totoo lang, naguluhan ako. Unang sampa ko pa lang naman sa sabak na ito bagamat nakikibahagi na ako sa mga nauna pa. Magulo pero may pagkakaisa. Kuha mo? May panghihinayang lang na hindi ko lubusang nakilala ang mga bumubuo ng BMIM, may pagkakataon pa naman na makadaupang-palad ko kayo sa susunod pang sabak, kung papalaring makauwi muli.
Humahaba na, saka na ang iba pang nais kong ibahagi. Medyo nahiya lang akong makihalubilo. Haha! Pero yun na nga, ang importante ay mahalaga. Lumalaki na ang samahan ninyo. Sana'y lumawig pa ng husto. Tanging taga-masid lamang ako sa ika-pitong sabak, sa susunod ako naman ang makikigulo sa mga paslit at ang manggugulo sa mga blogista. LOL
Ipagpatuloy nyo yan, kabalikat, kaisa, sasama ako san man kayo makarating. Sabak lang ng sabak! :)